استاد راهنما: مهرانگیز حریری

مقطع تحصیلی :  کارشناسی ارشد

سال انتشار : 1371

چکیده:

پژوهش در زمينه كتابداري در ايران بسيار كم صورت گرفته و بهمين جهت رشد ادبيات اين رشته در كشور ما ناچيز بوده است لذا دانشجويان كتابداري و اطلاع‌رساني هنگامي كه به مرحله تهيه پايان‌نامه مي‌رسند با فقر شديد منابع پژوهشي داخلي مواجه مي‌شوند. پژوهش حاضر به بررسي پايان‌نامه‌هاي كارشناسي‌ارشد كتابداري از لحاظ كاربرد روش علمي تحقيق و رعايت فاكتورهاي اصلي و مراحل تحقيق مي‌پردازد. در جريان اين بررسي فرضيه‌هاي زير مورد آزمايش قرار گرفته است : الف - كمتر از 50 درصد از پايان‌نامه‌ها از روش علمي تحقيق استفاده كرده‌اند. ب - توزيع موضوعات بين پايان‌نامه‌ها طبيعي نيست . جامعه مورد پژوهش محدود به كليه پايان‌نامه‌هاي مقطع كارشناسي‌ارشد كتابداري موجود در سه دانشگاه تهران، شيراز و علوم پزشكي ايران از سال 1355 تا 1370 مي‌باشد. پژوهش به روش توصيفي و جمع‌آوري اطلاعات از طريق تحليل محتوا انجام شد و براي خوبي برازش اطلاعات بدست آمده از آزمون كاي اسكور استفاده گرديد. از 214 پايان‌نامه مورد مطالعه بيشترين تعداد (17ˆ76 درصد) متعلق به دانشگاه تهران و كمترين تعداد (01ˆ7 درصد) متعلق به دانشگاه علوم پزشكي ايران مي‌باشد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه 80 درصد پايان‌نامه‌ها از روش توصيفي، 3 درصد تحليلي - استنادي، 12 درصد تاريخي و 5 درصد از روش موردي استفاده كرده‌اند و 38ˆ37 درصد پايان‌نامه‌ها ترجمه و گردآوري است . نتيجه بررسي نشان مي‌دهد كه تنها 21 پايان‌نامه از 214 پايان‌نامه بطور كامل داراي معيارهاي يك تحقيق علمي بوده‌اند. از لحاظ توزيع موضوع تنها 9 درصد پايان‌نامه‌ها در مورد اطلاع‌رساني هستند در حالي كه 86ˆ51 درصد به مراجع و انواع كتابخانه‌ها و مديريت آنها اختصاص دارند كه اين تفاوت عدم هماهنگي و برنامه‌ريزي صحيح در انتخاب موضوعات را نشان مي‌دهد. به عبارت ديگر احتمالا" سهولت كار عامل مهمي در گزينش موضوع پايان‌نامه بوده است .