نام نویسنده :ماریه، رحیمی
مقطع تحصیلی :کارشناسی ارشد

استاد راهنمای اول: فتاحی، رحمت الله
استاد مشاور اول :داورپناه، محمد رضا  
سال انتشار 1386 :
تعداد صفحات:  232
چکیده: 

با وجود آنکه همکاری علمی در حوزه های مختلف سابقه ای طولانی دارد، اما این پدیده در داخل ایران کمتر مورد بررسي قرار گرفته است. از این رو پژو هش با استفاده از روش پیمایشی و با هدف بررسی وضعیت همکاری علمی در میان اعضای هیئت عامی دانشگاه فردوسی مشهد، به بررسی پدیده همکاری علمی و تالیف مشترک در میان 4 حوزه موضوعی دانشگاه پرداخته است. برای پاسخگویي به 5 پرسش این پژوهش از آمار توصیفی، آمار تحلیلی، و آزمون مجذور کای و نیز آزمون مقایسه نسبت ها استفاده شده است. نتایج به دست آمده عبارتند از:

1)      در بین حوزه های مورد بررسی، سه حوزه موضوعی کشاورزی علوم پایه و مهندسی درصد قابل توجهی همکاری علمی در تولیدات علمی پایين ترین میزان را در کل دانشگاه به خود اختصاص داده است. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین نسبت همکاری علیم در 4 حوزه دانشگاه فردوسی وجود دارد. بیشترین میزان نسبت همکاری علمی در حوزه کشاورزی و کمترین آن در حوزه علوم انسانی است.

2)      الگوی همکای علمی با دانشجویان دارای بیشترین فراوانی به عنوان الگوی غالب همکاری علمی در دانشگاه فردوسی شناسايی شد و پس از آن الگوی همکاری علمی درون گروهی درون موسسه ای در رتبه دوم و سپس الگوهای همکاری علمی با سازمانها و همکاری علمی برون رشته ای درون موسسه ای در مرتبه های سوم و چهارم قرار دارند. همچنین در ارتباط با تعداد نویسندگان، در کل تولیدات مشترک دانشگاه الگوی دو نویسنده ای، به عنوان الگوی غالب در همکاری علمی شناخته شد.

3)      مقاله های منتشر شده در نشریات داخلی دربین مقاله های مشترک ، کتابهای ترجمه ای در بین کتابهای مشترک و طرحهای پژوهشی خاتمه یافته در میان طرحهای پژوهشی مشترک به عنوان انواع منابع با بیشترین فراوانی در کل دانشگاه فردوسی شناسايی شدند. نیز مقاله های مشترک، به عنوان منبع غالب در همکاری های علمی دانشگاه فردوسی مشهد شناخته شدند.

4)      بین متغیرهای جنسیت، سن، مدرک، سابقه کار، و رتبه اعضای هیئت علمی دانشگاه فردوسی با میزان همکاری علمی ایشان رابطه مستقیم و نسبتا کمی وجود دارد، اما میان مسئولیت اجرايی و میزان همکاری علمي رابطه ای وجود ندارد.

5)      به نظر اعضای هیئت علمی دانشگاه فردوسی ، از میان عوالی مشوق همکاری علمی، عوامل مشوق فردی بیشترین میزان تاثیر و از میان عوامل بازدارنده، عوامل بازدارنده محیطی بیشترین میزان تاثیر را در همکاری علمی دارند.

فهرست مندرجات- فهرست منابع و مآخذ- نتيجه گيري - پرسشنامه