بررسي ضرورت آموزش ضمن خدمت كتابداران در كتابخانه‌هاي مركزي دانشگاه‌هاي تابعه وزارت فرهنگ و آموزش عالي ايران

نام نویسنده : اردلان، رضا

استاد راهنما: مهرانگیز حریری

مقطع تحصیلی :کارشناسی ارشد
سال انتشار : 1373

چکیده:

 

به منظور بررسي نظريات كتابداران دانشگاهي ايران در مورد ضرورت آموزش ضمن خدمت و براي تعيين نيازهاي آموزش كتابداران و بررسي جنبه‌هاي مختلف آموزش ضمن خدمت ، تعداد 46 نفر از كتابداران متخصص شاغل در كتابخانه‌هاي مركزي دانشگاههاي كشور مورد پرسش قرار گرفتند، كه از ميان 40 نفر پاسخ دهنده 5ˆ42 درصد را مردان و 5ˆ57 درصد را زنان تشكيل مي‌دهند. نتايج پژوهش كه به روش توصيفي تنظيم شده است حاكي از آنست كه شكل‌دهي دوره‌هاي آموزشي براي كتابداران در تمام سطوح خصوصا كتابداران حرفه‌اي كه سابقه بيشتري در كتابخانه‌ها دارند، ضروري است . آموزش ضمن خدمت ، آموزش رسمي دانشگاهي و آموزش مستمر به ترتيب رتبه‌هاي اول تا سوم را به خود اختصاص داده‌اند. از ميان موضوعات مختلف ، تكنولوژي اطلاعات از سوي 80 درصد از كتابداران مهمترين موضوع و تهيه و سفارشات (60 درصد)، خدمات مرجع (60 درصد)، نمايه‌سازي و چكيده‌نويسي، (5ˆ57 درصد) و سازماندهي مواد (55 درصد) به ترتيب در اولويتهاي بعدي قرار گرفته‌اند. 2ˆ69 درصد از كتابداران معتقدند كه آموزش ضمن خدمت بهتر است به صورت كارگاه آموزشي و در دوره‌هاي كوتاه مدت برگزار شود. مديران كتابخانه‌ها در اين پژوهش مهمترين عامل راه‌اندازي اين دوره‌ها معرفي شده‌اند و كتابخانه ملي مسئول اجرا و برگزاري دوره‌ها مي‌باشد. همكاري سه جانبه مديران كتابخانه‌ها، گروههاي كتابداري و كتابخانه ملي در اين زمينه بسيار سودمند است . نتايج نشان مي‌دهد كه آموزش مستمر در كشور ما چندان شناخته شده نيست و آموزشهاي پراكنده در برگيرنده نيازهاي واقعي كتابداران نبوده است . نبود برنامه‌هاي استاندارد آموزش ضمن خدمت و مستمر براي كتابداران به اين معني است كه آموزشهاي رسمي دانشگاهي در بعضي موارد تنها آموزش كتابداران بوده است . بنابراين رفع نقائص سيستم آموزش كتابداري ايران بايد در اولويت قرار گيرد و آموزش ضمن خدمت بايد متوجه نيازهاي واقعي كتابداري باشد.

تمامی حقوق مطالب محفوظ است

2013-2020©